Sommige merken neem je voor lief. Tot je ze ineens hard nodig hebt.

Zoals de ANWB.
Een merk waar ik zelden over nadenk.
Beetje stoffig, altijd aanwezig, nooit écht top of mind.
Tot gisteren.

Mijn kleine witte scheurijzer waarmee nooit problemen zijn, gaf midden op de weg de geest. Schakelen? Vergeet het maar.
En ineens wist ik het: who you gonna call? Juist. De ANWB.

En daar stond hij dan. In z’n gele busje.
Een vriendelijke monteur die ondanks mijn licht chagrijnige bui (ik moest drie klantafspraken afzeggen) toch rustig bleef, alles uitlegde en me weer op weg hielp.
Richting de garage.

En toen ik richting de garage reed, dacht ik:
Wat is het eigenlijk bijzonder dat er merken zijn die er gewoon altijd zijn.
En waarom waarderen we ze pas als het misgaat?

Waarom voelt zo’n merk… stoffig?
Waarom komt het niet top-of-mind, terwijl het zo belangrijk is?

Ik zie daar een risico. Een risico dat ooit ook V&D en de Blokker trof. Merken die zó vanzelfsprekend waren, dat niemand nog keek of ze mee veranderden met de tijd.

En dan… is het ineens te laat.

Niet omdat ze geen waarde bieden.
Maar omdat ze vergeten worden. Omdat we pas aan ze denken als we ze nodig hebben.

Het zette me aan het denken: sommige merken zijn zó vanzelfsprekend dat ze zichzelf bijna onzichtbaar maken.
Maar dat hóeft niet zo te zijn.

Neem Carglass. Ook zo’n dienst waar je pas aan denkt als er iets stuk is.
En toch… blijven ze top of mind.

Hoe? Door hun boodschap steeds opnieuw te brengen: herkenbaar, consistent en steeds fris verpakt
Ze blijven bij zichzelf. Maar je vergeet ze niet..

En dat is precies wat merken als ANWB ook zouden moeten doen:
Niet wachten tot het misgaat en je ze nodig hebt, maar top-of-mind blijven.
Zodat we ze waarderen vóórdat we ze nodig hebben.

🟡 Blijf herkenbaar.
🟡 Herhaal je boodschap.
🟡 Blijf zichtbaar, ook als je vanzelfsprekend voelt.

Want vanzelfsprekend… is levensgevaarlijk voor een merk.

👉 Wat denk jij: hoe blijven merken relevant zonder geforceerd te vernieuwen?